19 Juli 2002

Papa,

Al heel lang heb ik dikwijls woorden op mijn lippen klaar liggen om je eens op je plaats te zetten, maar helaas op het moment dat ik zou moeten doen, blijft het me niet lukken, het gaat niet, die ellendige herinneringen van vroeger komen weer naar boven, angst, die onmacht van me, je hebt me nog steeds in jouw macht, dit MOET STOPPEN!!!

Het doen alsof ik nog om jou geef, als mijn papa, weegt door…ik denk dikwijls van “je moest eens weten, wat ik op internet allemaal over jou tik, wat ik van je denk, hoe ik je haat, ik voel me verplicht t.o. familieleden enz…om van je te houden, maar ik houd niet van jou, ik kan het niet, al lang niet meer, IK HAAT JOU PAPA, je mag dan nog peter zijn van ons zoontje, ik moest wel jou peter laten worden, moest van mama, van jouw ouders mijn grootouders dus, traditie in de familie, ik moest, maar niet met mijn hart, mijn hart wou dit niet, nog steeds niet, je verdient het niet en ons zoontje nog veel minder, ik voel me schuldig t.o. hem, mijn zoontje, die zo’n peter niet verdient. Ik hoop dat mijn zoontje me dit ooit zal vergeven.”

Ik ken jou, beter dan mama jou kent!!! Ik weet hoe jij bent, de eigenschappen van mezelf die zo herkenbaar zijn in jou, die verafschuw ik, ik haat mezelf daarvoor. Maar jij kent mij niet…jij weet niet wie ik ben…jij en mama, jullie hebben me willen maken zoals jullie het wilden, ik was en ben niet mezelf bij jullie, dat kan ik niet…ook al zien we elkaar niet veel meer…zo heb ik het liefst ook…de momenten dat we elkaar weerzien…daar kijk ik nooit naar uit!!! Ik kan en ik wil niet mezelf zijn bij jullie, jullie verdienen het niet om mij te leren kennen zoals ik werkelijk ben.

Jou heb ik niet nodig, HELEMAAL NIET en het klinkt grof om het volgende te zeggen, maar ik denk dat ik geen traan om jou zal kunnen laten, wanneer je komt te overlijden…ergens zal het een opluchting voor me zijn…eindelijk voorgoed mezelf zijn, niet meer doen alsof ik nog ergens om je geef, als mijn papa, want ik heb geen papa, ik weet niet wat het is om een papa te hebben, ik droom enkel van een papa te hebben in mijn leven. Het zijn JOUW WOORDEN: “voor mij is mijn papa niet een papa”, jij spreekt toch ook zo over mijn pepe, jouw vader? Hij heeft zijn gebreken, en je lijkt VERDOMD TE VEEL OP HEM, heel jouw karakter, tot mijn grote spijt, zijn die woorden ook mijn woorden tegenover jou. Je hield zo van pepe X, de papa van mama, JOUW WOORDEN “pepe X is altijd meer een vader voor mij geweest dan mijn eigen vader”, nogmaals zijn dit ook mijn woorden tegenover jou papa, ook pepe X, was mijn enige echte vader, hij hield van mij zoals een vader van een kind moet houden, ook al was hij mijn opa, hij betekende het meest voor mij, meer dan jij en mama samen voor mij, hij liet me NOOIT in de steek en DAT WIST JIJ!!! Jij kon er niet tegen…jij verbood om mijn man, pepe X te ontmoeten omdat je wist dat hij mijn man graag zou gezien hebben en dat WOU JIJ NIET, DAT IS JE VERDOMD GOED GELUKT!!! Pepe leeft niet meer, maar ik denk het meest aan hem, van al mijn familieleden, de enige, de meest normale persoon van heel mijn familie, de enige persoon bij wie ik mezelf kon zijn, als ik met hem alleen was, zonder jou in mijn buurt, zonder mama in mijn buurt. WAAROM PAPA? Waarom nam je geen voorbeeld aan pepe X? Hij was jouw voorbeeld, hij was meer een vader voor jou dan jouw eigen vader? Als jij van me hield, zoals een vader van zijn dochter moet houden, dan zou je toch mij behandeld hebben als pepe X, die zijn kinderen behandelde en zijn kleinkinderen behandelde, niet de manier waarop pepe X ons verwende, dat vraag ik niet, maar wel die liefde, dat luisterend oortje van hem, hij bleef met zijn handen van me af op de plaatsen waar ik het niet wilde, hij respecteerde me zoals ik was, hij vond het belangrijk dat ik gelukkig was…jij bent niet mijn vader, papa, jij kan mijn vader niet zijn!!!

Het is toch mijn schuld niet dat mama jou ontrouw was en misschien nog is? Waarom laat je mij daarvoor boeten? Een papa, denkt en handelt in het welzijn, het geluk van zijn kind, niet zijn eigen ik staat op kop, maar jij handelde altijd in het voordeel voor jezelf, jouw eigen ik, wat jou het best uitkwam, dat gebeurde altijd, jij was baas en nu nog!!! Jij bent een opvolger van Hitler!!! Een oorlogsleider, macht over iedereen, iedereen moet handelen naar jouw wensen, jij doet alles en wanneer het jou past, nu nog steeds, je houdt nooit rekening met een ander, alleen jouw eigen ik, daar leef je voor en niemand anders.

Nog zoiets: je weet dat mijn meme (mama’s zieke mama) door haar 3 dochters verwend wordt. Dit zal ik nooit voor jou kunnen doen, voor mama misschien wel nog, maar als jij langer leeft dan mama, dan kan ik niet voor je zorgen, geestelijk ga ik eraan kapot als ik dat zou doen, mijn man denkt er zo over, de gedachte alleen al dat JIJ ME DAN OPNIEUW VOLLEDIG IN JE MACHT ZAL HEBBEN, neen dat kan ik niet, ik wil je gerust in goede handen duwen, in een home of zo, je door anderen laten verzorgen, maar zelf kan ik dit niet, JE VERDIENT DIT NIET!!! Waarom zou ik goed zijn voor jou? Heb jij voor mij gezorgd zoals het hoort? NEEN…dus zal ik ook nooit zorg voor jou dragen zoals een dochter zorg zou moeten dragen voor haar oude en of zieke papa. Jij bent dom om nu geen vrienden te willen, je hebt ze niet nodig, nu nog niet, maar ooit zal je, jezelf erom vervloeken…  (zoals het verhaal van Stille Waters), je zal in eenzaamheid vergaan, zoals ik me al dikwijls eenzaam, DOOR JOUW SCHULD, gevoeld heb. Loontje komt om zijn boontje.

JE ZAL KUNNEN ZIEN DAT JE MET JOUW VUILE POTEN VAN MIJN DOCHTER EN ZOON ZULT BLIJVEN WANT DAN ZAL JE ERVOOR BOETEN, MEER DAN OOIT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Uw dochter.

COPYRIGHT © 2000 – 2016 Alle rechten voorbehouden
Stichting Lotgenoten Incest Slachtoffers