Januari 2002
Hallo,
Mijn naam is An.
Na het lezen van enkele verhalen van incest-slachtoffers, raap ik een beetje moed bij elkaar om mijn verhaal te doen.
Het is niet gemakkelijk, ten eerste omdat ik het nog nooit opgeschreven heb, en ten tweede omdat ik mij van een gedeelte vrij weinig herinner.
Toen ik ongeveer 12 jaar was, had ik enkele porno tijdschriften gevonden in een oud huis. Toen ik ‘s avonds in mijn bed lag, begon ik erin te bladeren en te lezen, en voelde mij langzaam opgewonden worden. Op dat moment kwam mijn broer (toen 14) mijn kamer binnen. Ik wil hier bijvoegen dat ik met mijn broer nooit enig positief rapport heb gehad. Hij was agressief en ranselde mij dagelijks af.
Hij kwam dus mijn kamer binnen en lachte om mij toen hij zag wat ik in mijn handen had. Hij zei me dat ik veel te jong was om in vieze boekjes te kijken. Toen kwam hij bij mij in bed liggen en begon me te betasten. Hij deed toen zijn broek uit en kwam boven op me liggen. Hij probeerde met zijn
stijve lid in mij te komen, wat niet lukte, maar was blijkbaar toch tevreden en ‘vrijde’ zo met me. Ik werd platgedrukt op het bed met zijn gewicht op mij, en met zijn penis die over mijn vagina gleed. Toen hij bijna klaarkwam stond hij op en trok zich verder af in de badkamer, waar ik hem volgde.
Ik ging terug naar mijn kamer, zonder goed te begrijpen wat er gebeurd was, maar met een vuil gevoel.
Hiervoor en ook erna, viel een neef die enkele jaren ouder was mij ook lastig. Ik zag hem weinig, en meestal alleen bij oma. Maar elke keer als we bij oma waren, moest ik met hem mee in de stal of buiten in de tuin, waar hij mijn vagina betastte, terwijl hij steeds zei dat ik het toch ook leuk vond. Eén keer werden we gestoord door mijn moeder die me riep. Toen ik binnen ging, zei ze, dat ik binnen bij de familie moest blijven en niet steeds met mijn neef moest rondhangen, terwijl ze me bestraffend aankeek.Ik heb dit alles altijd als vrij onschuldige spelletjes bekeken.
Toen ik 18 was studeerde ik voor leerkracht en zat op internaat. Zoals bij een normale kennismaking vroegen de anderen waar ik vandaan kwam, of ik broers of zussen had en zoverder. Ik vertelde hun over mijn 3 broers en zus, waarbij ik duidelijk liet merken dat de jongste van hen een klootzak was.
Ik haatte hem voor alles wat hij mij had aangedaan, en voor het feit dat iedereen het hem maar liet doen. Ik heb slechts 1 keer tegen mijn moeder gezegd (met de tranen in mijn ogen) dat ik het niet meer aankon om met hem in hetzelfde huis te wonen, dat hij mij afranselde, en dat ofwel ik wegging, ofwel hij moest weggaan. Mijn moeder antwoordde mij dat zij er ook niets aan kon doen, en dat hij er toch ook èèn van ons was, ze kon hem toch niet buiten gooien???
Enkele maanden later, op het internaat, vertelde èèn van mijn vriendinnen dat ze door haar broer was misbruikt. Ik kon niet anders dan luisteren, en uiteindelijk stamelen: ik ook. Ze zei me dat ze het van de eerste dag al vermoedde.
Die nacht heb ik gedroomd, en toch was het te reëel om een droom te zijn, van mijn andere broer (7 jaar ouder) die voor me op bed zat met zijn broek op zijn enkels. En ik pijpte hem. Ik denk dat ik ongeveer 6 jaar was. Ik werd wakker en wist dat dit geen droom was! Ik voelde me verraden, want dit was mijn lievelingsbroer. Hij had me geleerd me tegen mijn andere broer te verweren, hij had me getroost na een zoveelste ruzie met mijn vader, hij had me doen spelen en lachen, hij had me laten voelen wat tederheid is (vaak ging ik bij hem in bed liggen en streelde ik zijn rug met een verhaaltje
over dieren, of over de boerderij)…!!!
Ik kan me nog steeds niet herinneren wat hij verder met me heeft gedaan, maar weet dat wat ik die nacht heb gezien, waar is! Na die bewuste nacht kan ik hem niet meer onder ogen komen, zonder hem te haten.
Na die nacht ben ik eindelijk ook mezelf wat beter gaan begrijpen, waarom ik soms zo depressief was, en waarom ik al verschillende malen had geprobeerd zelfmoord te plegen, waarom ik zo doodongelukkig was, dat ik niet gek was!
Ik ben nu 25 jaar en woon en werk in Italië, waar ik het geluk gevonden heb, waar ik mezelf kan zijn en waar ik door veel vrienden gesteund word. Toch komen regelmatig de herinneringen weer boven, en is het niet altijd gemakkelijk het leven toe te lachen. Vooral het groot zwart gat in mijn geheugen laat me niet los. Ik wil kunnen herinneren om te kunnen begrijpen en verwerken…
Lieve groeten,
An
COPYRIGHT © 2000 – 2016 Alle rechten voorbehouden
Stichting Lotgenoten Incest Slachtoffers
