April 2006
Ik ben Dolfijn,
Ik weet niet hoe ik moet beginnen.
Ik ben seksueel misbruikt, vanaf mijn 9 jaar tot mijn 11 jaar. Niet continu dat niet.
Ons mam was in die tijd vaak weg of overspannen.
- Ik was schijnbaar nieuwsgierig.
- Ik stelde vragen;
- Ik weet niet eens hoe het is begonnen.
Het doet ook pijn heel veel pijn. Ik weet alleen nog flarden en de pijn heel veel pijn. Ik doe dit om het los te laten, misschien helpt het.
Wil nu alles proberen ook al doet het pijn. Ik weet nog dat ons pap zei kom maar dan zal ik je laten zien waar je op moet letten later. Dan willen jongens van alles met je doen. Hij gaf me een kus. Toen wilde hij dat ik mijn mond open deed. Dat wilde ik niet. Hij streelde me, zat aan mijn borsten, kneep er zacht in. In het begin tenminste. Ik weet niet meer of het eerste keer was.
Maar het ging van strelen naar aan me zitten. Hij zou wel eens voor doen hoe jongens dat met meisjes deden dan was ik voorbereid. Hij zat aan mijn kut. Vingerde mij het ergste vind ik nog wel dat ik het fijn vond. Dat ik op een gegeven moment klaar kwam, hij ging door hij zei; dat het dan nog fijner was.Ik kon niet kon het niet verdragen.
Misschien dat ik ook wel wist dat het niet klopte diep in me. Maar ja, hij was mijn vader dus ik vertrouwde hem. Ik geloof dat het op dat moment niet verder is gegaan. Maar ik weet nog, dat ik verkrampte iedere keer als ons mam zei, dat ze avonds weg ging.
Of overdag En mij met hem achter liet Dan wist ik al dat er weer wat ging gebeuren Ik moest hem op en gegeven moment aftrekken Want ik moest toch weten wat jongens lekker vonden Ik zie het nog voor me Dat mijn vader klaarkwam in de wasbak Ik vond het verschrikkelijk Zijn gezicht Zijn gekreun Ik weet niet meer hoe vaak het is gebeurd maar vaker Telkens met de smoes Weet je alles?
Ik wist al teveel. Ik wist meer dan een meisje van mijn leeftijd moet weten. Veel te veel. Ik mocht niets zeggen want dan zou ons mam weer overspannen worden. En dat was al een keer door een tante gezegd. Zo van ja weet je waarom je moeder zo overspannen is dat komt door jou. Dus hield ik mijn mond wel. Na een paar jaar is het eruit gekomen.
Mijn vader heeft het tegen mijn moeder verteld. Ik moest naar beneden komen. ‘s Avonds laat en toen moest ik maar even alles vertellen.
Ik kon niet alles vertellen. Nu nog niet Ik denk dat ik nog van alles vergeet of het blok.
Ik weet het niet. Echt niet. Ik weet alleen dat ik niet meer wist wat goed of slecht was. Nu weet ik dat het niet goed was. Dat het nooit had mogen gebeuren. Maar de pijn blijft. Het verdriet, de vernedering.
In het begin als het begint denk je, dit is normaal terwijl je diep in je ook wel voelt, dat iets niet klopt. Maar ja het is je vader hij wil alleen je best wil. Denk je. En als het dan zo is dan voel je je ook speciaal. Want hij doet het met jou.
En dan stopt het en voel je je zo in de steek gelaten. Alleen, wat heb ik nu fout gedaan waarom ben ik nu niet belangrijk meer.
Pas veel later kom je er achter dat het niet normaal is allemaal.
COPYRIGHT © 2000 – 2016 Alle rechten voorbehouden
Stichting Lotgenoten Incest Slachtoffers
