September 2005

Ik ben Doossie.

Ik wil ook proberen mijn verhaal eens op papier te zetten…

Mijn vader was een alcoholist, en toen ik een half jaar oud was is mijn moeder bij hem weggegaan. Ze leerde een nieuwe man kennen, en is daarmee getrouwd toen ik 2 was of zo.
Hij had 2 dochters uit een eerder huwelijk, ik had een zus die 6 jaar ouder is en samen hebben mijn moeder en hij nog een zoontje gekregen.

Toen mijn zus 12 was, wilde ze officieel afstand doen van onze biologische vader, ze wilde geadopteerd worden door onze stiefvader. Dus er kwam een advocaat (of zo) bij ons thuis die dat ging regelen. En die vroeg ook aan mij:

wil je dat hij jouw nieuwe papa wordt?
wil je dat je dan ook zijn achternaam krijgt?

Maar ik, als 6-jarig meisje,snap daar natuurlijk helemaal niks van, en reageer met de vraag: Waarom moet ik een andere papa? Waarom moet ik een andere achternaam? Ik heb toch een papa, en ik heb toch een achternaam?

Dat werd me dus niet in dank afgenomen. Sindsdien had hij heel erg een houding van: ik heb 4 kinderen: zijn 2 dochters uit zijn eerste huwelijk, mijn oudere zus die door hem geadopteerd was en mijn broertje die hij samen met mijn moeder had gekregen. Ik kwam in dat hele verhaal nergens voor. Ik werd compleet achter gesteld ten opzichte van hun. Zij kregen de grootste cadeaus en de duurste kleren, en ik kreeg niks. Alleen als het echt heel dringend nodig was, mocht mijn moeder een broek of zo gaan halen voor mij bij de Zeeman.

Ook ben ik altijd heel erg gevoelig geweest. Als er spanningen waren, had ik het altijd heel erg moeilijk. En dat was hij zich dondersgoed bewust. Hij negeerde mij dan ook totaal, ongeacht hoe ik me best deed, en hoe lief ik was. Dus ik deed maar mijn best, gewoon omdat ik wilde dat ie gewoon maar tegen me zou praten.

Hij ging zich elke avond, halverwege de avond douchen en uitkleden. Op een gegeven moment, kwam hij ‘s avonds mijn kamer in en kwam bij mij in bed liggen. Hij betastte me, ging met zijn hand in mijn broek en in mijn vagina, kwam met zijn tong in mijn mond en kwam met zijn stijve penis dicht tegen me aanliggen.

Ik vond dit verschrikkelijk, maar durfde niet tegen te stribbelen, want dan zou hij zeker nooit meer tegen me praten, en ik wilde juist heel graag dat hij weer tegen me zou praten, en dat ie me lief zou vinden. Dus ik deed en zei niks, en liet alles gebeuren. Dit heeft dus jarenlang geduurd, en gebeurde zeer regelmatig.

Wat ik me ook weet te herinneren, ik kan het alleen chronologisch niet plaatsen, is dat er ook een periode is geweest dat hij ‘s avonds regelmatig naar zolder ging, waar mijn zus in bed lag. Ik weet dus niet meer of dit was voordat ie bij mij begon, tijdens, of daarna. Ik weet alleen dat ik me afvroeg en afvraag of hij dat met mijn zus ook heeft gedaan.

Op mijn 12^e kon ik t niet meer aan, en heb tijdens een weekendje bij mijn vader gezegd dat ik bij mijn vader wilde blijven wonen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik bleef dus bij mijn vader wonen vanaf dat moment, maar kwam wel nog bij mijn moeder en stiefvader. Ik sprak zo dus ook regelmatig een vriendinnetje, en na een vertrouwelijk gesprek vertelde ik haar wat mijn stiefvader allemaal deed. Zij vertelde mij op dat moment, dat haar stiefvader dat ook bij haar deed. En zo praatten we een tijdje met elkaar, en spraken af, dat we nu steun aan elkaar konden hebben, en dat we er dus verder met niemand over zouden praten.

Maar zij had het er dus wel zo moeilijk mee, dat haar moeder iets aan haar merkte, en toen heeft zij haar moeder uiteindelijk verteld wat haar gebeurd was, en ook wat mij gebeurd was. Haar moeder geloofde haar niet, en is kwaad naar mijn moeder gegaan, dat ik een slechte invloed op haar dochter had, en dat ik haar opstookte met mijn verzonnen verhaaltjes.

Dus op een dag kwam mijn stiefvader mij ophalen voor een bezoekje aan mijn moeder, en onderweg in de auto vertelde hij, dat hij had gehoord dat ik t aan iemand verteld had. En dat ik er verstandig aan zou doen, gewoon maar te zeggen dat ik het verzonnen had, om stoer te zijn bij mijn vriend(innet)jes. Want hij had nou eenmaal meer aanzien als ik, hij had een goed huwelijk, een goede baan. Dus er zou toch nooit iemand zijn die mij zou geloven. En ik geloofde dat.

Dus mijn moeder vroeg ernaar, en ik heb het ontkend. Zo heb ik er dus voor gezorgd dat mijn moeder mij ook niet geloofde.

Ondertussen woonde ik nog steeds bij mijn vader. Maar ook daar ging het helemaal niet goed met me, want mijn stiefmoeder deed dus juist weer aan geestelijke mishandeling. Daar ging ik ook bijna aan onderdoor. Een leraar op school heeft mij uiteindelijk in de auto gezet, en is met mij naar het RIAGG gereden. Ik heb daar een tijdje met een vrouw gesproken, die op een gegeven moment een keer bij ons thuis een kijkje wilde komen nemen. Maar eenmaal bij ons thuis, heeft ze alles verteld wat ik haar tijdens onze sessies verteld had, over mijn stiefmoeder!! Dus je kan je voorstellen dat ik daar toen ook helemaal geen leven meer had.

Tot overmaat van ramp, had mijn stiefmoeder een broer, die ook zijn handen niet thuis kon houden. En er woonde een neef bij ons in, omdat zijn moeder overleden was, en die kwam ook een keer in mijn kamer toen ik huisarrest had. Kwam ook op mijn bed heel dicht tegen mij aanliggen, kwam met zijn tong in mijn mond, en betastte me. Ook weer in mijn slipje, en in mijn vagina. Ik was doodsbang en vond het verschrikkelijk, maar had weer de kracht niet me te verzetten. Hij had zelfs het lef de volgende dag naar me toe te komen en tegen mij te zeggen, dat wat er de vorige dag gebeurd was, dat dat niks voorstelde. Hij was niet verliefd op me, het was een vergissing, en ik moest het maar vergeten. Toen sloegen bij mij de stoppen door, en ik heb hem uitgemaakt voor alles wat mooi en lelijk was. Op dat moment kwam dus mijn stiefmoeder boven, en was ik de gebeten hond. Ik had natuurlijk al huisarrest, dus nu had ze besloten, ik moest een week op mijn kamer blijven, mocht alleen naar beneden voor ontbijt, lunch en diner, maar dan wel als hun al gegeten hadden, zodat ik in mijn eentje moest eten. En drinken mocht ik ook alleen op die 3 momenten per dag. Voor de rest zat ik dus een week op mijn kamer.

Toen die week om was, ik weet nog steeds niet hoe ik het voor elkaar heb gekregen, heb ik s ochtends voordat ik naar school ging, spullen naar buiten gesmokkeld, en ben naar school gegaan. Na school heb ik heel lang op school rondgezworven, want ik durfde niet te doen wat ik eigenlijk wilde doen.
Uiteindelijk heb ik einde van de middag de directeur van mijn school ingeschakeld. Die heeft mij geholpen en mijn moeder gebeld om mij op te halen, ik wilde weg bij mijn vader. Die middag staat mij ook nog in het geheugen gegrift, en bij die directeur waarschijnlijk ook, want ik was verschrikkelijk bang, en zeker toen ik mijn stiefmoeder het schoolplein op zag komen. Maar goed, op deze manier kwam ik dus weer bij mijn moeder en stiefvader te wonen.

Er was daar nog niet veel veranderd, ik hoorde er nog steeds niet bij. Alleen kwam mijn stiefvader nu niet meer bij me op de kamer, en probeerde niks meer bij me. Maar ik had nog wel een enorme angst bij me, als ik hem ‘s avonds de trap op hoorde komen, of als ik allen met hem in één ruimte was. En daarbij merkte ik dat mijn hele familie, en iedereen in mijn omgeving heel erg boos op mij was, en mij kwalijk namen dat ik zulke verhaaltjes over hem ‘verzonnen’ had. Daar had ik het ook heel heel heel heel erg moeilijk mee natuurlijk, maar zei niks.

We hadden een uitwisselingsproject met een school in Slowakije, en dat meisje kwam dus een paar dagen bij ons logeren. Zij merkte, hoe ik ‘s avonds als versteend in mijn bed lag en in paniek raakte, als ik voetstappen hoorde. Dus zij begon er naar te vragen, en ik heb haar verteld wat mijn stiefvader deed. De dag erna was zij met mijn moeder en stiefvader weggeweest, en ik was niet meegegaan. Einde van de dag hebben wij haar weggebracht en is zij terug gegaan naar Slowakije. De volgende dag ben ik gewoon naar school gegaan, en toen ik thuis kwam, zat daar gezinsvoogd van jeugdzorg, die mij vertelde dat ik maar bij mijn vader moest gaan wonen. Ik kreeg van niemand uitleg, maar mijn koffers stonden al klaar. Zo werd ik dus weer naar mijn vader gebracht. Het enige wat ik kon en kan verzinnen, is dat dat meisje uit Slowakije verteld heeft wat ik haar verteld heb.

Die laatste keer wonen bij mijn vader, was ook totaal geen succes. Kort samengevat, komt het er op neer, dat mijn vader heel ernstig ziek is, door het overmatig drankgebruik. En zij had een relatie met de buurman, en om bij de buurman te kunnen zijn, gaf ze mijn vader heel veel, heel zware medicijnen, zodat hij buiten westen in bed lag. Dat heeft mijn vader bijna zijn leven gekost. dat kan ik haar nooit meer vergeven, en zo ben ik op mijn 15^e het huis uitgegaan.

Gelukkig had ik toen een vriendje, en zijn moeder bood gelijk aan dat ik bij hun kon komen wonen. Dat heb ik gedaan. Ik heb een aantal jaar geen contact gehad met mijn moeder, met mijn stiefvader, en ook niet met mijn stiefmoeder. Na een aantal jaar ging het contact met mijn moeder zich weer herstellen, maar ze was toen nog getrouwd met mijn stiefvader, dus was het onvermijdelijk dat het contact met hem er ook weer kwam.

Mijn moeder is uiteindelijk van hem gescheiden. Dat is nu 4 jaar geleden. Ik heb wel weer gewoon normaal, goed contact met mijn moeder. Mijn stiefvader heb ik sindsdien niet meer gezien. Maar mijn broertje, waar ik altijd een heel goed contact mee heb gehad, woont nog steeds bij hem. En daar heb ik eigenlijk ook nooit meer wat van gehoord. Ik heb wel een aantal keer contact met hem gezocht, maar hij reageerde eigenlijk nooit echt.

Eerder deze week, zocht ik weer contact met mijn broertje, en wat hij mij zei, komt er eigenlijk op neer, dat hij geen contact meer met mij wil, omdat ik geen contact meer wil met mijn stiefvader, zijn vader. En dat deed mij heel veel zeer. Ik weet namelijk, hoe goed mijn stiefvader is, in mensen manipuleren. Ik weet niet of mijn broertje de reden weet WAAROM ik geen contact meer wil met mijn stiefvader.

Mijn broertje reageert, nadat hij datgene heeft gezegd, weer niet meer op mijn contactpogingen. En dat haalt bij mij alles weer omhoog. Want het voelt toch alsof IK weer gestraft word, door hetgeen wat mijn stiefvader MIJ geflikt heeft.

Ik zou mijn broertje kunnen vragen om een goed gesprek. Sowieso is het dan toch nog maar afwachten of hij dat zou willen überhaupt.

Als hij dat wel zou willen, zijn er 2 opties:

Ik kan hem vertellen dat ik inderdaad geen contact meer wil met mijn stiefvader, en dus waarom. Maar dan weet ik één ding zeker: dat neemt mijn broertje mij niet in dank af en zal hoe dan ook partij kiezen voor zijn vader, en zal ik mijn broertje dus zeker niet meer zien.

Andere optie is, dat ik mijn broertje dus geen geldige reden kan geven (verzwijgen dus) waarom ik zijn vader niet meer wil zien, met dus zelfs misschien wel als gevolg, dat ik daar weer over de vloer zal komen. En ook dat zal ik niet kunnen verdragen.

Ik ben nu zo boos en verdrietig, want die vent heeft me al alles afgenomen, heeft al heel mijn leven verwoest, en nu na 13 jaar, word ik daar nog steeds voor gestraft en als de boeman gezien.
Dus ik heb een voornemen, en dat is dat ik de waarheid boven water ga krijgen. Iedereen zal weten dat ik dit niet verzonnen heb, dat het echt gebeurd is. Maar dan stuit ik wel tegen een groot probleem: Ik heb nooit aangifte gedaan, en ik heb hier nooit echt geestelijke hulp voor gehad. Ik heb wel een aantal keer bij het RIAGG gelopen, maar dat was meer voor alles bij elkaar, niet voor het seksueel misbruik op zich. Maar volgens mij is dat wel ter sprake gekomen steeds. Dus ik ben nog voor mezelf aan het bedenken hoe ik het ga aanpakken, maar ik ga er nu wel degelijk werk van maken! Nou zal iedereen weten hoe hij echt is.

Ik heb dus wel het vermoeden, dat het bij mijn zus ook gebeurd is, maar met mijn zus heb ik ook al jaren geen contact meer. Het contact tussen mijn zus en mij is nooit goed geweest, en nu is er dus zelfs helemaal geen contact meer. Daarbij heeft zij nog altijd een heel goed contact met mijn stiefvader, dus op hulp van haar reken ik niet.

Ik heb het de afgelopen dagen dus ook voor het eerst met mijn moeder over gehad. Zij heeft wel altijd gezegd, dat ze het er ooit nog eens goed over wilde hebben, dat ze dat ooit nog eens een keer goed uitgesproken wilde hebben. Maar ik had daar geen behoefte meer aan, omdat ik het voel dat zij mij toen der tijd in de steek heeft gelaten. Ze had me TOEN moeten geloven, ze had me TOEN moeten steunen, maar TOEN heeft ze het af laten weten. Ik weet wel dat ik het toen zelf ontkend heb, maar zij weet toch ook dat HIJ mij die dag heeft opgehaald??? Zij moet dan toch ook wel kunnen bedenken dat hij toen op mij heeft ingepraat??? En als ik een dochter zou hebben, die mij zoiets zou vertellen over haar (stief)vader, zou ik meteen mijn spullen pakken en vertrekken met haar, ik zou niet eerst afwachten of het wel waar is allemaal. Dat had ik van mijn moeder ook verwacht. Maar ja, tegelijkertijd vraag ik me dan ook weer af: het feit dat ik dat zou doen, komt dat niet voort uit mijn eigen ervaringen?? Als ik dit allemaal niet meegemaakt zou hebben, hoe zou ik dan gereageerd hebben als ik zoiets van mijn dochter te horen zou krijgen?? Dus zijn mijn verwijten naar mijn moeder toe wel reëel??

Maar ja, als ik mijn moeder nu hoor praten, heeft ze het ergens altijd wel geweten. Zij heeft ook altijd het vermoeden gehad, dat hij dingen bij mijn zus heeft gedaan. Zij heeft zelfs het vermoeden, dat hij het misschien zelfs ook bij één van zijn eigen dochters ook heeft gedaan. Zij heeft na die eerste keer dat dit verhaal uitkwam, het Ambulant Bureau Jeugdwelzijnszorg ingeschakeld om uit te zoeken wat er gebeurd is. Ook schijnt hij haar gezegd te hebben, dat hij wel degelijk ‘s avonds bij mij in bed kwam liggen, maar dat er nooit iets gebeurd is, en dat hij dat alleen deed, omdat ik daar om vroeg. En als ik dat dan weer allemaal hoor, komt er toch ook weer een boos gevoel naar mijn moeder toe naar boven, om de manier waarop ze mij dan heeft laten vallen. Tot 2x toe….

Zodoende kwam ik dus op deze site terecht, omdat ik op zoek ben naar info, hoe ik dit allemaal moet aanpakken. Het is en blijft erg lastig, omdat het nu 13 jaar later is, en ik nooit eerder actie heb ondernomen. En hij heeft altijd bij de politie gewerkt, dus is ook erg op de hoogte van alle wetten en zo, dus zal zeker tegenwerken als hij het kan. Vandaar dat ik mezelf goed moet indekken, dat mij verder nooit iets verweten kan worden. Ik had in eerste instantie verzonnen dat ik hem via een brief wilde laten weten, dat hij net zo goed als ik wist dat hij wel degelijk heel erg fout is geweest, en dat ik er alles aan zou gaan doen om de waarheid boven water te krijgen, maar dan kan ik dus weer beschuldigd worden van laster of zo.

Met het nu opschrijven van dit verhaal, voel ik me wel iets opgeluchter nu.
Het is de eerste keer dat ik het verhaal in zijn geheel doe. Dat voelt wel fijn en goed. En ondertussen heb ik ook een idee, waar ik zou kunnen beginnen…. Ik kan vragen of ik mijn oude dossiers bij het RIAGG, bij de Jeugdzorg, en bij het Ambulant Bureau Jeugdwelzijnszorg op kan vragen. Daarin zal misschien naar boven komen, dat al die onderzoeken gebaseerd waren op het onderzoeken of er nou wel of geen sprake is geweest van seksueel misbruik. Dat zou in ieder geval een mooi eerste stapje zijn, waarmee ik verder kan.

Ik besef ook dat het een lange, moeilijke weg zal worden, waarbij bij mij ook weer veel naar boven zal komen, maar ik heb het gevoel dat ik dit moet doen. Voor mezelf. Ik wil niet meer als de boeman gezien worden en gestraft worden voor het feit dat iemand anders MIJN leven heeft verwoest. En daarbij kan ik nu misschien ook een start gaan maken, het ook echt te gaan verwerken, met behulp van nu wel de juiste hulp. Want ik merk nu, dat ik het altijd alleen maar ver heb weggestopt. Dus voor mij is er nu werk aan de winkel…..

Terug naar Index Verhalen

COPYRIGHT © 2000 – 2016 Alle rechten voorbehouden
Stichting Lotgenoten Incest Slachtoffers