September 2003
Ik ben Kim
Beste medemensen,
Ik wil mijn verhaal plaatsen op deze site, omdat het mij toch iets zal opluchten.
Ik heb al eerder mijn verhaal op de site gezet, dat ging over mijn opa. Maar het ging niet alleen om mijn opa.
Ik ben door mijn opa van mijn 6e jaar tot mijn 14e jaar misbruikt, hierbij gebeurde dan dus echt alles, beffen, pijpen, neuken en ga zo maar door. Ben hier al grotendeels overheen. Maar sinds kort is er iets wat me weer tegen komt te zitten, iets dat mij binnen in me lichaam weer wil opsluiten.
Rond mijn 8e jaar ben ik ook misbruikt door mijn 2 broers, of je het als misbruik kan beschouwen weet ik niet, maar ik moest mijn broers altijd pijpen, en hun beften mij. Ondanks dat dit in die tijd ook nog gebeurde met mijn opa, dacht ik dus dat het normaal was.
Mijn ouders weten ook van mijn opa af, we hebben nu ook geen contact meer met hem, maar over mijn broers weten mijn ouders nog niet. Ik kan het ze niet vertellen, omdat mijn broers zoveel voor me doen, en ik toch om ze geef. Zou het wel willen vertellen, maar durf het niet.
Ik ben bang dat mijn ouders me niet zullen geloven, en als ze me niet geloven wat moet ik dan, thuis blijven kan ik dan niet meer. Op dit moment weet ik het gewoon allemaal niet meer.
Het ging zo goed met me al die tijd, en dan in een keer duikt dat er weer bij me op. Ik wist het altijd wel, maar heb er nooit echt meegezeten, maar langzamerhand wordt dat me ook teveel, net zoals bij mijn opa, en wil je het eruit gooien.
Momenteel heb dat gevoel van vroeger gewoon weer. Dat ik door iemand anders zit opgesloten in mijn eigen lichaam en dat ik niet mijn eigen weg kan gaan. Dit verhaal heb ik laatst ook tegen me vriendin verteld, maar die wilde me op eerste zicht niet geloven, en dat kon ik me ook wel voorstellen.
Omdat het eerst mijn opa is, dan komen mijn broers erbij, en dan ook nog 2 warte jongens. het komt dan ook allemaal heel raar aan, maar ik weet gewoon zelf niet meer hoe ik dit moet aanpakken, ik ben al bij 4 hulpverleningen geweest, maar geen een die mij kon helpen. Ik weet gewoon niet meer, wat ik nu moet doen.
Dankzij mijn vriendin heb ik geen zelfmoordneigingen meer. Vroeger wilde ik altijd aandacht namelijk, maar dat heb ik afgeleerd, en dan kan het wel zo kort zijn, als het om iets gaat wat echt veel voor je betekend, dan lukt het je ook wel snel.
Ik zit er nu gewoon heel erg mee, hoe ik het nu moet aanpakken. Nu denk ik van: “laat het allemaal maar zo, ik kom er toch niet over heen, en al helemaal niet als mensen mij niet willen geloven, dan maar eenzaam en alleen door het leven heen, dat is mij vroeger ook altijd gelukt.”
Ik wil gewoon een plek hebben waarvan ik weet dat ik daar terecht kan, dat als het zo mag zijn dat mijn ouders me niet willen geloven, ik daar terecht kan. En dan niet op kamertraining, want als je daar terecht komt, dan zit je in de hel.
Ik wil gewoon dat ik weet waar ik aan toe ben. Wie zou mij hiermee kunnen helpen, wie kan mij adviezen geven. Alles is van welkom, als ik dit maar uit mijn hoofd krijg. Want stel het was jij of een van je kinderen, hoe had jij er dan tegen aan gekeken en wat had jij gedaan.
Liefs Kim
COPYRIGHT © 2000 – 2016 Alle rechten voorbehouden
Stichting Lotgenoten Incest Slachtoffers
