In de jaren zeventig is naast de enorme belangstelling voor trimmen en joggen de veronderstelling ontstaan dat regelmatige lichamelijke inspanning de stemming en zelfwaardering kan verhogen.
Deze toename zou het grootst zijn bij personen die minder fit zijn, meer ontstemd zijn of een laag zelfbeeld hebben.

Uit verschillende onderzoeken is gebleken dat een runningtherapieprogramma effectief is in het verminderen van ontstemming bij depressieve patiënten.

Runningtherapie wordt wel eens omschreven als: “Het aanleren van de vaardigheid om 3 a 5 maal per week minimaal een half uur ontspannen te kunnen hardlopen.” De warmingup en coolingdown zijn opgebouwd uit lichaamsgerichte oefeningen waarbij de beleving van eigen lichamelijkheid centraal staat en niet de lichamelijke vaardigheid.

Sport wordt door vooraanstaande psychiaters al lang gezien als een waardevolle aanvulling op het bestaande behandelaanbod. Zoals de Duitser Kraeplin, die in 1898 al concludeerde dat sport een preventieve waarde heeft omdat de lichaamskracht, lenigheid, moed, uithoudingsvermogen en besluitvaardigheid bevordert. De Nederlandse hoogleraar psychiatrie Carp merkt op dat vertrouwelijk omgaan met het eigen lichaam de eerste stap is op weg naar het vertrouwelijk omgaan met de wereld.

In Nederland is met name Ruud Bosscher, V.U. te Amsterdam, de laatste jaren bezig met het onderzoeken naar de effecten van runningtherapie bij depressieve, gespannen of patiënten met een stemmingsstoornis.